هنرشناسی گوستاو فلوبر از خلال مکاتباتش

گوستاو فلوبر به واسطه آن چه که در دنیای ادبیات خلق کرده است، «مرد تاریخی» باقی می‌ماند، چرا که هیچ‌گاه واقعه تولد خویش را حادثه‌ای ساده نپنداشت. او بر فراز«توده‌های مردم» قد علم کرد تا نظریات محیط «طبیعی» خویش را به چالش کشد و رابطه اش را با آنچه احاطه‌اش کرده، بگسلد. اما فرای تمام آثار فلوبر و تفاسیر گسترده‌ای که بر این آثار از بدو پیدایششان انجام گرفته است، مراسلات گوستاو فلوبر گنجینه‌ای حقیقی از مشاهدات و تفاسیر (غالباً منتقدانه) در تمامی زمینه‌ها به شمار می‌رود که ما را برآن داشت تا به بررسی هنر فلوبر در نگارش مجموعه مراسلات وی بپردازیم. آنچه که بیش از هرچیز خواننده را شگفت زده می‌کند همان صداقت باورنکردنی و کمبود مشهود استانداردهای ادبی مجموعه مراسلات فلوبر در مقایسه با رمان‌های اوست. نامه‌های فلوبر به واسطه فراوانی ایده‌هایی که ازچارچوب‌های عادی مفاهیم روزمره خارج می‌شوند، باور نکردنی هستند. این نامه‌ها، گفتگویی با مخاطبین گوناگون مانند ولتر هستند که ماهیت مشترکی از فلوبر را به فاصله یک قرن تشکیل می‌دهند. فلوبر هرگز نخواسته است که چیزی را توضیح دهد یا توجیه کند. او نه اطلاع‌رسانی می‌کند نه راه حل ارائه می‌کند و نسل‌های پس از او با درک قابلیت‌هایش، وی را ستوده‌اند. .